ကိုယ္ႏွင့္စာ၍ ၾကင္နာၾကေစ သူ႔အသက္ကို ခ်စ္ပါေလ… at 11:48 AM

ပါဏာတိပါတ-သူ႔အသက္ကို သတ္ျခင္းဟုအနက္ရွိ၏။ သူတစ္ပါးတို႔၏ အသက္ ကို သတ္ျဖတ္ေလ႔ရွိေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ေဒါသႀကီးသူ၊ ေမတၱာတရားေခါင္းပါးသူ၊ ၾကင္နာ မႈမရွိသူ၊ ညွာတာမႈကင္းမဲ့သူတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ ၏ဟူ၍ သီလေဆာက္တည္ထားသူသည္ အသက္ရွိေသာ မည္သည့္သတၱ၀ါပင္ျဖစ္ေစ သတ္ျဖတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္ျဖစ္၏။ မွက္၊ ျခင္၊ ယင္ စေသာ ေသးငယ္ေသာ သတၱ၀ါတို႔ပင္ျဖစ္ေစ မသတ္အပ္ေပ။ မေတာ္တဆနင္းမိျခင္းကို မဆိုလိုေပ။ ေသေစ လိုေသာ စိတ္္ျဖင့္သတ္လွ်င္ကား ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္ကို က်ဴးလြန္သည္မည္၏။

အျပစ္အႀကီးအေသးမွာ အသတ္ခံရေသာသတၱ၀ါ၏ ခႏၶာကိုယ္ပမာဏႏွင့္ ဂုဏ္ အေပၚမူတည္ၿပီးကြာျခား၏။ လံု႔လစိုက္ထုတ္မႈ၊ စိတ္ေစတနာအေပၚ မူတည္၍လည္း ကြာျခား၏။ ခႏၶာကိုယ္ငယ္လွ်င္ သတ္ျဖတ္ရာ၌ အားစိုက္မႈနည္းေသာေၾကာင့္လည္း ေကာင္း၊ ဂုဏ္မရွိလွ်င္ သူ၏ဂုဏ္သိကၡာကို မ်ားစြာဖ်က္ဆီးရာ မေရာက္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ သတ္ျဖတ္ေသာသူမွာ အျပစ္သက္သာ၏။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးလွ်င္ သတ္ ျဖတ္ရာ၌ အားစိုက္မႈမ်ားေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ၾကီးလွ်င္ သူ၏ဂုဏ္သိကၡာ မ်ားကို ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သတ္ျဖတ္ေသာသူမွာ ႀကီးေလး ေသာအျပစ္ကိုခံရမည္။

သူ႔အသက္သတ္ျခင္း ကမၼပထေျမာက္ေစေသာ အဂၤါ (၅) ပါးရွိသည္။ ၎တို႔မွာ-
(၁) သတၲ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) သတၱ၀ါဟု အမွတ္ရွိျခင္း ( သိျခင္း ) ၊
(၃) သတ္လိုစိတ္ (ေသေစလိုစိတ္) ရျခင္း၊
(၃) သတ္ရန္ (ေသေစရန္) လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၅) ထို လံု႔လေၾကာင့္ေသျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ပါဏာတိပါတာကံ က်ဴးလြန္းရာ၌ အားထုတ္မႈ (ပေယာဂ) ေျခာက္မ်ိဳးလည္း ရွိ ေသး၏။ ၎တို႔မွာ-
(၁) ကိုယ္တိုင္သတ္ျခင္း၊
(၂) သူတစ္ပါးကိုသတ္ခိုင္းျခင္း၊
(၃) တစ္စံုတရာျဖင့္ပစ္ခတ္၍သတ္ျခင္း၊
(၄) လာသမွ်ထိခိုက္ေသဆံုးေစရန္ ဓား ၊ လွံ ၊ တြင္း စသည္ တို႔ကို အၿမဲ ေထာင္၍ သတ္ျခင္း၊
(၅) ေဆး၀ါး မႏၲရားျဖင့္သတ္ျခင္း ၊
(၆) တန္ခိုးျဖင့္သတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ဤ ပေယာဂ (၆)မ်ိဳးမွ တစ္နည္း နည္းႏွင့္ သူ႔အသက္ကို ေသေစလိုေသာစိတ္ျဖင့္ သတ္ျဖတ္ေသာေၾကာင့္ ေသလွ်င္ ပါဏာ တိပါတကမၼပထေျမာက္၏။ ပါဏာတိပါတကံထိုက္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏။

တဖန္ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ေစႏိုင္သည့္ အက်ံဳး၀င္ေသာအခ်က္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ၎တို႔မွာ- ညွင္းဆဲၿခင္း၊ ႏွိပ္စက္ၿခင္း၊ ရက္စက္ၿခင္း၊ နာက်င္ေစၿခင္း၊ ၾကင္နာမႈမရွိျခင္း၊ ညွာတာမႈကင္းမဲ့ျခင္းစသည့္ ကာယကံအျပဳအမူဆိုး အားလံုးပါ၀င္ပါ သည္။ ေနာက္တစ္ခု မွတ္ရမွာကအစြန္း (၃) ပါးမလြတ္ေသာ အသားကိုလည္း ေရွာင္ ၾကဥ္ရန္လိုအပ္ပါသည္။ မိမိကိုေကၽြးဘို႔၊ လက္ေဆာင္ေပးဘို႔စသည္ျဖင့္ မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး သတၱ၀ါတစ္ဦးအားသတ္ျခင္းကို (၁) ျမင္ျခင္း၊ (၂) ၾကားၿခင္း၊ (၃) ယံုမွား သံသယရွိျခင္း အသားတို႔ကိုလည္း ေရွာင္ရပါမည္။ ေနာက္ၿပီး ကံထိုက္ရာ၌ မိမိကိုယ္ တိုင္ ျပဳမွသာလွ်င္ ကံထိုက္သည္ဟူ၍ မမွတ္ယူသင့္ေပ။ (၁) ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ၿခင္း၊ (၂) သူတစ္ပါးအားေစခိုင္းျခင္း၊ (၃) သူတစ္ပါးျပဳမူသည္ကို ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ (၄) အက်ိဳးကို ေျပာျပျခင္းစသည့္ ကံထိုက္ေစေသာအခ်က္တို႔ကိုလည္း မွတ္သားထားရပါမည္။ သာဓ ကတစ္ခုေျပာျပရလွ်င္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ တံငါသည္ရြာ၌ ကေလးငယ္ ဘ၀မွာ တံငါသည္တို႔ ငါးေခါင္းထုသည္ကိုျမင္ရာ ၀မ္းေျမာက္မိခဲ႔သည့္အတြက္ ထိုဘ၀ မွ ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ငရဲ၌ခံစားခဲ့ရ၏။ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာလည္း ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရ၏။ ေနာက္ဆံုး ဘုရားျဖစ္သည့္အခ်ိန္ထိေအာင္ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာကို မၾကာ ခဏ ခံစားခဲ့ရျခင္းသည္ ထိုဘ၀တုန္းက သူတစ္ပါးသတ္တာကို ၀မ္းေျမာက္မိေသာ ေစတနာေၾကာင့္ ၀ိပါက္္ေတာ္ျပန္လည္ခံစားရျခင္းျဖစ္သည္ကို သတၱ၀ါတို႔အား ၾကင္နာ သနားေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားက ျပန္လည္၍ေဟာၾကားေပးျခင္းကို သံေ၀ဂယူသင့္ ေပ၏။

ပါဏာတိပါတကံကို က်ဴးလြန္သူတို႔အတြက္ အျပစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ေစာင့္ႀကိဳေန ၏။ ၎တို႔မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း (၉) မ်ိဳးရွိၾက၏။
(၁) မ်က္စိ ၊ နား၊ ႏွာ ၊ ေျခလက္အဂၤါ ခၽြတ္ယြင္းတတ္ျခင္း၊
(၂) ျဖစ္ရာဘ၀တိုင္း၌ အရုပ္အသြင္ မြဲျပာေျခာက္ညိႈးၿပီး စိုစိုျပည္ျပည္ မရွိျခင္း၊
(၃) အားအင္ခၽြတ္ယြင္းျခင္း (အားနည္းျခင္း)၊
(၄) လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္ျခင္းလည္း ကင္းေ၀းျခင္း၊
(၅) ေဘးရန္ေပၚေပါက္လွ်င္ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၆) သူမ်ားအသတ္ကိုခံရတတ္ၿခင္း၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဆိပ္စသည္မ်ား စား
လ်က္ ေသရတတ္ျခင္း၊
(၇) အနာေရာဂါ မ်ားတတ္ျခင္း၊
(၈) အေခၽြအရံ ပ်က္ဆီးတတ္ျခင္း၊
(၉) အသက္တိုတတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ၾက၏။
လကၤာျဖင့္ မွတ္ပါေလ-
“ပါဏာတိပါတ္၊ သူ႔သက္သတ္က၊ ခ်ိဳ႕လပ္အဂၤါ၊ မြဲျပာရုပ္သြင္၊ အားအင္ခၽြတ္ယြင္း၊ လ်င္ျခင္းလည္းေ၀း၊ ေဘးကိုေၾကာက္တတ္၊ အသတ္ခံရ၊ အနာမ်ားလ်က္၊ ေႁခြရံံပ်က္၍၊ အသက္တိုလွ၊ ျပစ္မ်ားစြသည္…ေရွာင္ကအျပန္ အက်ိဳးတည္း။”

ထိုျပဆိုခဲ့ေသာ အျပစ္တို႔သည္ ၀ဋ္လိုက္ေသာအေနအားျဖင့္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ တိုင္း၌ ရတတ္ေသာအဖ်ားအနားအျပစ္တို႔ပင္ရွိေသး၏။ ထိုအျပစ္မ်ားအျပင္ ငရဲ၌ က် ျခင္းဟူေသာ ႀကီးေလးေသာအျပစ္မ်ားလည္း က်န္ပါေသး၏။ တစ္ခါတုန္းက အိမ္ရွင္မ တစ္ေယာက္သည္ ဧည့္သည္အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးရန္ ဟင္းလ်ာမရွိေသာေၾကာင့္ အိမ္မွာရွိေသာသိုးကေလးကို ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးမိသည့္ ထိုအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေသ ေသာအခါ သိုးကေလး၏ အေမြးအေရအတြက္ႏွင့္အမွ် ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ငရဲ၌ ခံစားခဲ့ရ၏။ ငရဲမွလြတ္ေသာအခါတြင္လည္း ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ သူတစ္ပါး၏သတ္ ျခင္းကိုခံရၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ေသခဲ႔ရေလ၏။
ပါဏာတိပါတ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာအက်ိဳးမ်ားမွာ-
(၁) ကိုယ္လက္အဂၤါ ျပည့္စံုျခင္း၊
(၂) ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါ စိုျပည္လွပျခင္း၊
(၃) လ်င္ျမန္သြက္လက္ျခင္း၊
(၄) ေဘးရန္ကို မေၾကာက္မရြံ႕ျခင္း၊
(၅) သူတစ္ပါး၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္မေသရျခင္း၊
(၆) အနာေရာဂါကင္းျခင္း၊
(၇) အေႁခြအရံ မပ်က္စီးျခင္း၊
(၈) အသက္ရွည္ျခင္းစေသာအက်ိဳးမ်ားကို ရရွိၾကေပသည္။

လူတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး ေရွးကပါဏာတိပါတကံ ရွိမရွိကို သိႏိုင္၏။ ေဖာ္ျပပါ အက်ိဳးအျပစ္တို႔ကို ဆင္ျခင္၍လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးတို႔၏အသက္ကို ညွာတာ၍ လည္းေကာင္း၊ ယခုဘ၀မွာ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရန္လည္းေကာင္း ပညာရိွပုဂၢိဳလ္ သည္ သတိ၊ ပညာကို မလင့္ဟင္းေစပဲ ပါဏာတိပါတကံကို ႀကိဳးစားေရွာင္ၾကဥ္ၾကၿပီး သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတို႔ မိမိ၌ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္အားထုတ္ၾကပါကုန္။