လိမ္ညာလွည့္ဖ်ား သူ႔စီးပြားကို မေပးျငားမူ ခိုးမယူႏွင့္… at 11:45 AM

အာဒိႏၷာဒါန- မေပးအပ္ေသာ သူ႔ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းဟုအနက္ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိမွတစ္ပါး အျခားေသာ လူ၊ နတ္၊ တိရစၧာန္ဟူသမွ်ကို သူတစ္ပါးဟုခ်ည္း မွတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးဥစၥာကို ခိုးယူျခင္း၊ ဓားျပတိုက္ယူျခင္း၊ ညာျဖန္းလွည့္ပတ္ယူျခင္း၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ရာ၌ တင္းေတာင္း၊ ခ်ိန္ခြင္၊ အေလးစသည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေရာင္းကုန္တိုးေအာင္ ေရထိုးျခင္းစသည္ျဖင့္လည္းေကာင္း မ႐ိုးမသားယူျခင္း ဟူသမွ် သည္ အဒိႏၷာဒါနခ်ည္းျဖစ္၏။ ယုတ္စြအဆံုး သူတစ္ပါးပိုင္ေသာ ျမက္၊ ၀ါးျခမ္းမွ်ကိုပင္ မခိုးယူေကာင္းေပ။ ခိုးယူလွ်င္ အဒိႏၷာဒါန က်ဴးလြန္းသည္မည္၏။

မိမိခိုးယူေသာဥစၥာသည္ တန္ဘိုးနည္းလွ်င္ အျပစ္နည္းၿပီး တန္ဘိုးႀကီးလွ်င္ အျပစ္ႀကီး၏။ ဥစၥာတန္ဘိုးခ်င္းတူေနလွ်င္ သီလမရွိသူ၏ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းသည္ အျပစ္ နည္းၿပီး သီလရွိသူ၏ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းက ပို၍အျပစ္ႀကီး၏။ ၀ိနည္းအားျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ ပုဂၢလိကဥစၥာထက္ ဂိုဏ္းဥစၥာက ပို၍အျပစ္ႀကီး၏။ ၎ထက္ သံဃိကဥစၥာက ပို၍ အျပစ္ႀကီး၏။ မိမိဥစၥာကို သူတစ္ပါးဥစၥာထင္၍ ခိုးျခင္း၊ သူတစ္ပါးဥစၥာကို မိမိဥစၥာထင္၍ ယူျခင္း၊ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္၍ ယူျခင္းတို႔၌မူ အဒိႏၷာဒါနကံ မထိုက္ေပ။
သူတစ္ပါးဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းအဂၤါငါးပါးရွိၾက၏။ ၎တို႔မွာ-
(က) သူ႔ဥစၥာျဖစ္ျခင္း၊
( ခ) သူ႔ဥစၥာဟုအမွတ္ရွိျခင္း၊
( ဂ) ခိုးယူလိုစိတ္ရွိျခင္း၊
(ဃ) ခိုးယူရန္ႀကိဳးစားျခင္း၊
( င) ခိုးယူျခင္းတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ခိုးျခင္းအမ်ိဳးအစား(၂၅) ပါး ရွိ၏။ ထို ပေယာဂတို႔ျဖင့္ ခိုးျခင္းအမႈကို က်ဴးလြန္ေန ၾကေပသည္။ သီလ၀ႏၲပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လိုသူသည္ ထိုသို႔က်ဴးလြန္ျခင္း (၂၅) ပါးလံုးကို ေရွာင္ ၾကဥ္္ၿပီး မိမိ၏သီလကုိ အပ်က္မခံပဲ လံုျခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းသင့္ေပသည္။ ခိုးျခင္း (၂၅) ပါးတို႔မွာ-


(က) နာနာဘ႑ပဥၥက(သက္ရွိသက္မဲ႔ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုနည္းငါးမ်ိဳးျဖင့္ခိုးျခင္း)
(၁) အာဒိယန- အိမ္၊ ေက်ာင္း၊ ၿခံေျမ၊ ကၽြဲႏြားစသည္တို႔ကို တရားစြဲဆို၍
ခိုးျခင္း၊
(၂) ဟရဏ- သူတစ္ပါးဥစၥာကို ဦးေခါင္းျဖင့္ သယ္ေဆာင္လာစဥ္ ခိုးလို
စိတ္ျဖင့္ ပခံုးသို႔ ခ်၍ခိုးျခင္း၊
(၃) အ၀ဟရဏ- သူတစ္ပါးအပ္ႏွံထားသည္ကို ပိုင္ရွင္ျပန္ေတာင္းစဥ္ ျငင္းဆို၍ခိုးျခင္း၊
(၄) ဣရိယာပထ၀ိေကာပန- ဘ႑ာကိုေဆာင္လာသူႏွင့္တကြ ဥစၥာကို
ပါခိုးအံ႔ဟု ေဆာင္လာသူကို ၿခိမ္းေျခာက္ပုတ္ခတ္၍ ေဆာင္လာသူ ၏သြားလာမႈကို ဖ်က္၍ခိုးျခင္း၊
(၅) ဌာနာစ၀န- ၾကည္းကုန္း၌ခ်ထားေသာ သူတစ္ပါးဥစၥာကို ေနရာေရြ႕ ၍ခိုးျခင္း၊
(ခ) ဧကဘ႑ပဥၥက (သက္ရွိပစၥည္းတစ္မ်ိဳးကို နည္းငါးမ်ိဳးျဖင့္ခိုးျခင္း)
(၁) အာဒိယန- ကၽြဲႏြားစသည္ကို တရားစြဲဆို၍ခိုးျခင္း၊
(၂) ဟရဏ- (နာနာဘ႑ပဥၥကႏွင့္တူ၏။။)
(၃) အ၀ဟရဏ- ။
(၄) ဣရိယာပထ၀ိေကာပန- ။
(၅) ဌာနာစ၀န- ။
(ဂ) သာဟတၳိကပဥၥက (သက္မဲ႔ပစၥည္းကို နည္းငါးမ်ိဳးျဖင့္ခိုးျခင္း)
(၁) သာဟတၳိက- ကိုယ္တိုင္ခိုးျခင္း၊
(၂) အာဏတၱိက- သူတစ္ပါးကို ခိုးခိုင္းျခင္း၊
(၃) နိႆဂၢိယ- ကင္း၊ အေကာက္ခြန္ ေရွာင္လြဲ၍ခိုးျခင္း၊
(၄) မတၳသာဓက- အခြင့္သာသည့္အခါ ခိုးရန္ေစခိုင္းထားျခင္း၊
(၅) ဓုရနိေကၡပ- ပိုင္ရွင္က ငါ့ဥစၥာဆံုးျပီဟု ေအာက္ေမ႔သည္ႏွင့္ ခိုးမႈ ေျမာက္ျခင္း၊
(ဃ) ပုဗၺပေယာဂပဥၥက (ေရွးဦး လံု႔လျပဳ၍ ခိုးျခင္းငါးမ်ိဳး)
(၁) ပုဗၺပေယာဂပဥၥက- အခိုးခိုင္းစဥ္ကပင္ ခိုးမႈေျမာက္ျခင္း၊
(၂) သဟပေယာဂ- ျခံေျမပိုင္းျခား စိုက္ထူထားေသာ မွတ္တိုင္စသည္ ကို ေျပာင္း ေရႊ႕စိုက္၍ ခိုးျခင္း၊
(၃) သံ၀ိဒါ၀ဟာရ- စုေပါင္းတိုင္ပင္၍ ခိုးျခင္း၊
(၄) သေကၤတကမၼ- အခ်ိန္၊ နာရီ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳ၍ ခိုးျခင္း၊
(၅) နိမိတၱကမၼ- မ်က္စိမွိတ္ျပ၊ လက္ဟန္ေျခဟန္ျပ၍ ခိုးျခင္း၊
(င) ေထယ်ာ၀ဟာရပဥၥက (ေဖာက္ထြင္း ခိုးျခင္းငါးပါး)
(၁) ေထယ်ာ၀ဟာရ- နံရံစသည္ကို ေဖာက္ထြင္း၍ တင္းေတာင္း၊
အေလး၊ စာရင္းဇယားစသည္ကို လိမ္၍ခိုးျခင္း၊
(၂) ပသယွာ၀ဟာရ- တိုက္ခိုက္လုယက္ အႏိုင္အထက္ျပဳ၍ ခိုးျခင္း၊
(၃) ပရိကပၸာ၀ဟာရ- ဥစၥာႏွင့္ ဥစၥာထားရာ ေနရာကို ၾကံဆ၍ ခိုးျခင္း၊
(၄) ပဋိစၧႏၷာ၀ဟာရ- ေနာက္မွခိုးရန္ စိတ္အႀကံျဖင့္ ေရဆိပ္စသည္၌
ခၽြတ္ခ် ထား ေသာ သူ႔ဥစၥာကို ေျမ၊ ျမက္ စသည္ျဖင့္ ဖံုးကြယ္၍ ခိုးျခင္း၊
(၅) ကုသာ၀ဟာရ- အႏိုင္ရရန္၊ ပစၥည္းေကာင္းရရန္ မဲလိပ္ကမၺည္း ေျပာင္းလိမ္ ၍ ခိုးျခင္း တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ထိုသို႔ ခိုးယူျခင္း (၂၅) မ်ိဳးလံုး ကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္မွသာ ကိုယ္က်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သီလ၀ႏၲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေပမည္။


အာဒိႏၷာဒါနကံ က်ဴးလြန္မိျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာအျပစ္တို႔မွာ (၆) မ်ိဳးရွိၾကပါ သည္။ အာဒိႏၷာဒါနကံ က်ဴးလြန္ခဲ႔သူတို႔မွာ-
(က) ဥစၥာပစၥည္း မြဲတတ္ျခင္း၊
( ခ) ဆင္းရဲတတ္ျခင္း၊
( ဂ) ငတ္မြတ္ျခင္း၊
(ဃ) အလိုရွိေသာအရာကို မရႏိုင္ျခင္း၊
( င) ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ မတတ္ျခင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ပ်က္စီးတတ္ျခင္း၊
( စ) ေရ၊ မီး၊ သူခိုး၊ အေမြခံ သားဆိုးသမီးဆိုး၊ မင္းဆိုး ဟူေသာ ရန္သူမ်ိဳး ငါးပါး၏ ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ ဥစၥာပ်က္ျပားရျခင္း၊ ဤ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကရေပသည္။
လကၤာျဖင့္ မွတ္ပါေလ-
“အဒိႏၷာဒါ၊ ခိုးမိပါမူ၊ ဥစၥာနည္းမြဲ၊ ဆင္းရဲငတ္ဘိ၊ လိုရွိမရ၊ ေဘာဂပ်က္စီး၊ ေရ-မီး-သူခိုး၊ ေမြခံဆိုးႏွင့္၊ မင္းဆိုးအျပား၊ ရန္မ်ိဳးငါးေၾကာင့္၊ ပ်က္ျပားဥစၥာ၊ ျပစ္မ်ားစြာ သည္၊ ေရွာင္ကာအျပန္ အက်ိဳးတည္း။”

ဤ ျပဆိုခဲ႔ေသာ အျပစ္တို႔မွာ ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္း၌ ၀ဋ္လိုက္သည့္အေနအား ျဖင့္ ရတတ္ေသာအျပစ္မ်ားသာရွိေသး၏။ ထိုအျပစ္မ်ားထက္ ႀကီးေလးစြာေသာ ငရဲ၊ ၿပိတၱာတို႔၌လည္း ဆင္းရဲဒုကၡကို ခံစားၾကရေပသည္။ ေရွးတုန္းက ေစ်းသည္မိန္းမ (၄) ေယာက္တို႔သည္ အေလးခ်ိန္ခြင္ စဥ္းလဲျခင္းစသည္ျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားကို စုေဆာင္းၿပီး ေနာက္ အရြယ္ေကာင္းတုန္းမွာပင္ ေသၾက၍ ၿပိတၱာမ်ားျဖစ္ၾကေလေသာ္ မိမိတို႔၏ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြကို ျမင္ၾက႐ံုသာမက က်န္ရစ္ေသာေယာက်္ားတို႔က ေနာက္ မယားယူၾကၿပီး မိမိတို႔စုေဆာင္းထားခဲ႔ေသာပစၥည္းေတြ သံုးျဖဳန္းေနၾကသည္ကို ျမင္ရသ ျဖင့္ မခံႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ “တရားေရာ၊ မတရားေရာ ငါတို႔စုေဆာင္းထားခဲ႔တဲ႔ ပစၥည္း ေတြကို ေနာက္သား၊ ေနာက္မယားေတြက အပင္းဆို႔ေနၾကသဟဲ႔၊ ငါတို႔ေတာ႔ ဒုကၡ ေရာက္္ကုန္ပါၿပီ” ဟု ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚကေနၿပီး ဟစ္ေအာ္ေနၾကရွာေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ မိသားစုအတြက္ မတရားေသာနည္းတို႔ျဖင့္ စီးပြားမရွာသင့္ေပ။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး၏လုပ္ စာကို တစ္မိသားစုလံုး စားၾကျငားေသာ္လည္း အကုသိုလ္အမႈျဖင့္ ရွာေဖြေကၽြးေမြးမိ သူ မိမိသာလွ်င္ ဆိုးက်ိဳးအျပစ္တို႔ကို ခံစားရမည္ကို သတိျပဳသင့္ေပသည္။

အတိတ္၌ သူတစ္ပါးတို႔အား လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္းျပီး သူ႔ဥစၥာကို ခိုးယူ၍စီးပြား ရွာခဲ႔ျခင္း၊ ဒါနကုသိုလ္နည္းခဲ႔ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ယခုဘ၀၌ဆင္းရဲျခင္း၊ လာဘ္တိတ္ ျခင္း ေဘးတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳၾကရျခင္းျဖစ္၏။ ထိုသို႔ အက်င့္သီလတို႔ ပ်က္ျခင္းသည္ ဆိုးက်ိဳး တရားတို႔ ေနာက္၌ရွိသည္ဟု ပညာဉာဏ္ျဖင့္ မဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ႔မႈေၾကာင့္ ဆင္းရဲတို႔ျဖင့္သာ အဖန္ဖန္က်င္လည္ေနၾကရျခင္းဟူေသာ သံသရာေဘးဒုကၡတို႔ ကို ေတြ႔ၾကံဳခံစားၾကရ ျခင္းျဖစ္သည္ကို ယခု၌ ဉာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္သင့္၏။ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပြားမ်ားသင့္၏။ ဘုရားရွင္သာသနာေတာ္ၾကီိးႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳေနတုန္းမွ အျမတ္ဆံုးကုသိုလ္ပါရမီတို႔ကို မျဖည့္က်င့္မဆည္းပူးႏိုင္ပဲ တစ္ဘ၀တစ္နပ္စာ ယခုဘ၀ ခ်မ္းသာေရးအတြက္တစ္ခုသာ ၾကည့္ေနၾကလွ်င္ျဖင့္၊ သီလပ်က္ေနၾကလွ်င္ျဖင့္ မိမိေလာက္ဉာဏ္ဆင္းရဲသူ အဘယ္မွာ လွ်င္ ရွိေတာ႔အံ႔နည္း။ ထိုသို႔ မိမိကိုယ္ကို သတိေပးဆင္ျခင္ၿပီး ကုသိုလ္တရားတို႔ကုိ အထပ္ထပ္ပြားမ်ား၍ ၀ိပႆနာတရား အားထားကာ ပညာဉာဏ္ခ်င့္ေထာက္ သံသရာ မွ လွ်င္ျမန္စြာထြက္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါကုန္။