ေသရည္ေသရက္၊ စီးပြားပ်က္ကို၊ တစ္စက္ကယ္မွ်၊ မေသာက္ၾကႏွင့္၊ ေရွာင္ၾကပါ ေလ၊ at 11:36 AM

သုရာ- ရဲရင့္ျခင္း၊ တက္ႂကြျခင္း (ေသရည္)၊ ေမရယ- မူးယစ္ထံုထိုင္းျခင္း (အ ရက္)၊ မဇၨ- ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း (ေသရည္အရက္မွ တစ္ပါးေသာပစၥည္း) အားျဖင့္ သံုးမ်ိဳးရွိ၏။ ထိုကဲ့သို႔ ရဲရင့္ျခင္းျဖစ္ေစေသာေသရည္၊ မူးယစ္ထံုထိုင္းေစေသာအရက္၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ကိုျဖစ္ေစေသာ ေသရည္အရက္မွတစ္ပါးျဖစ္သည့္ ဘိန္းဘင္း၊ ကေစာ္၊ ေလွာ္စာ၊ ထန္း ရည္၊ ေဆးေျခာက္၊ ဘိန္းျဖဴစေသာ မူးယစ္ေစတတ္သည့္မဇၨ တစ္ခုခုကို တစ္နည္း နည္းျဖင့္ မွီ၀ဲလွ်င္သီလပ်က္၏။ ၎တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို လူတို႔သည္နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ပင္ မွီ၀ဲေန ၾကသည္။ ထိုသို႔ မွီ၀ဲေနၾကျခင္းမွာ အျပစ္ကိုမသိျခင္း၊ အျပစ္ရွိသည္ဟုသိၾကေသာ္ လည္း အေသးအဖြဲမွ်ရွိမည္ဟု မွတ္ဟူေနၾကျခင္း၊ အေပ်ာ္မက္ျခင္း၊ အေပါင္းအသင္း ကိုမက္ျခင္း၊ စိတ္ညစ္လို႔ စိတ္ညစ္ေျပေအာင္ဟူ၍ သံုးေဆာင္ျခင္းစသည္ျဖင့္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ မွီ၀ဲေနၾက၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ
(၁) ေသရည္အရက္ျဖစ္ျခင္း၊
(၂) ၎ကို သံုးေဆာင္ျခင္း ဟူေသာ အဂၤါ (၂) ပါးညီၫြတ္လွ်င္ ထိုကံထိုက္၏။

သီလျမတ္ႏိုးသူ သီလ၀ႏၲသူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ သုရာ၊ ေမရယ၊ မဇၨ သံုးမ်ိဳး လံုးကို က်န္းမာေရးအရ ေဆးႏွင့္ေရာ၍ပင္ ေသာက္သံုးျခင္းမျပဳၾကေပ။ မူးသည္ျဖစ္ ေစ၊ မမူးသည္ျဖစ္ေစ ေသာက္သံုးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္သီလပ်က္၏။ က်န္းမာေရးအ တြက္ ေဆး၀ါးအမွတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ရာသီဥတုေအးလြန္း၍ စသည္ျဖင့္လည္း ေကာင္း၊ အေၾကာင္းျပျခင္းမွာ ေသာက္သံုးလိုသူ၏ ဆႏၵအရသာျဖစ္ေပသည္။ မည္ သည့္အရပ္ေဒသ၌ မည္သည့္နည္းျဖင့္ မည္သူမဆို ေသာက္သံုးပါက အျပစ္ရွိေပသည္။
ျမတ္ဗုဒၶက ေသရည္အရက္ေသာက္သံုးျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာအျပစ္ (၆) မ်ိဳးရွိ၏ ဟူ၍ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ ၎တို႔မွာ-
(၁) မိမိလုပ္ေဆာင္ေသာအမႈသည္ သင့္၏၊ မသင့္၏မသိျခင္း၊ တစ္နည္း ပညာ နည္းပါးျခင္း။
(၂) ပ်င္းရိလာျခင္းေၾကာင့္ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားေလ်ာ့ပါးတတ္ျခင္း။
(၃) ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္းေၾကာင့္ အကုသိုလ္တရားမ်ား တိုးပြားေနျခင္း။
(၄) သူတစ္ပါး၏ေက်းဇူးတရားတို႔ကို မဆပ္ပဲ ေက်းဇူးကန္းတတ္ျခင္း။
(၅) အကုသိုလ္တရားတို႔မွ အရွက္၊ အေၾကာက္ကင္းျခင္း။
(၆) အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျပဳလုပ္ရန္လြယ္ကူျခင္း။ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
လကၤာျဖင့္မွတ္ပါေလ-
“ေသရည္ေသာက္လင့္၊ သင့္မသင့္ကို၊ ေရးခြင့္မသိ၊ ပ်င္းရိေမ့မူး၊ ေက်းဇူးမဆပ္၊ ဟိေရာတၱပ္(ဟိရိၾသတၱပ အရွက္၊ အေၾကာက္တရား) ကင္း၊ ခပင္းမ်ားထို၊ အကုသိုလ္ ကို၊ အၿပိဳလြယ္စြာ၊ ျပဳက်င့္ရာသည္၊ ေရွာင္ခါအျပန္ အက်ိဳးတည္း။”

ေရွးအခါက ဘုရင္တစ္ပါးသည္ ေသရည္အရက္ေၾကာင့္ သားငယ္အားမိမိကိုယ္ တိုင္သတ္ခဲ့ဖူး၏။ သူသည္ အသားဟင္းကိုလည္း တက္မက္သူျဖစ္၏။ တစ္ေန႔သ၌ ဘုရင္ႀကီး ေသရည္ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ပြဲေတာ္တည္ရန္အခ်ိန္က်ေသာေၾကာင့္ စားေတာ္ခ်က္သည္ အသားဟင္းမပါ၍ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔စြာျဖင့္ မိဖုရားႀကီးအား အကူ အညီေပးႏိုင္ရန္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထား၏။ မိဖုရားႀကီးက “ဘုရင္ႀကီးသည္ သူ၏ခ်စ္ လွစြာေသာ သားငယ္ေလးအား ေတြ႔ျမင္ရလွ်င္ အသားမပါသည္ကို ဘုရင္ႀကီးေမ့သြား လိမ့္မည္၊ မစိုးရိမ္ပါႏွင့္ဟူ၍ စားေတာ္ခ်က္အား ႏွစ္သိမ့္လိုက္၏။ ဘုရင္ႀကီးပြဲေတာ္ တည္ခ်ိန္တြင္ အသားဟင္းမပါသည္ကို သိၿပီးအမ်က္ထြက္ေတာ္မူခ်ိန္တြင္ မိဖုရားႀကီး က သားေတာ္ေလးအား ေပြ႔ခ်ီလာၿပီး ဘုရင္ႀကီးအား ဆက္သလိုက္ရာ ဘုရင္ႀကီးသည္ သားေတာ္ေလး၏လည္ပင္းကိုခ်ိဳးသတ္ၿပီး စားေတာ္ခ်က္္အား ခ်က္ခ်င္းခ်က္ခိုင္းၿပီး ဟင္းအျဖစ္သံုးေဆာင္ေတာ္မူေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ မိဖုရားႀကီးအား သားေတာ္ေလးကို ဆက္သရန္ေျပာေသာအခါ မိဖုရားႀကီးလည္ ငိုၿပီး အေၾကာင္းစံုကို ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာတြင္ ဘုရင္ႀကီးသည္ ျပင္းစြာေနာင္တရခဲ့ေလ၏။

အရက္ေသစာေသာက္စားမူးယစ္ၿပီး ထိုကဲ့သို႔ မွားယြင္းခဲ့ေသာ ဆိုးရြားလွသည့္ သာဓကမ်ားမွာ မ်ားစြာရွိ၏။ ယခုဘ၀၌လည္းအက်ိဳးမရွိ၊ ေသလြန္လွ်င္လည္း အပါယ္ သို႔ သြားရဦးမည္ျဖစ္၏။ လူျပည္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါတြင္လည္း ႐ူးသြတ္ျခင္း၊ စိတ္ မႏွံ႔ျခင္းစသည့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ားဆက္လက္ခံစားၾကရျပန္သည္။ ဆိုးက်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ ေမြးထုတ္ေပးေသာ ေသရည္အရက္အား အဘယ့္ေၾကာင့္မ်ား ႏွစ္သက္ေနၾကသနည္း။ မွားေနမွန္းသိေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား မေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ဘဲ မွဲ၀ဲေနၾကသနည္း။ မိမိစိတ္ကိုႏိုင္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ထိုမေကာင္းေသာေသရည္အရက္တို႔အား ေရွာင္ ၾကဥ္သင့္ေပသည္။
စာဖတ္သူတို႔အားလံုး ကိုယ္က်န္းမာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္း ႏိုင္ၾကပါေစ။ သီလကိုျမတ္ႏိုးေသာ သီလ၀ႏၲပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ေအးၿငိမ္းစြာလွ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္သို႔တိုင္ အေရာက္ခ်ီႏိုင္ၾကပါေစ။

ကိုထြန္းထြန္းလိုင္၏ ဓမၼဒါန မွ ျဖန္႔ေ၀ပါသည္။